serce kołata
wyskoczyć chce z piersi słychać jego przyspieszone bicie
niepewność wzmaga niepokój przytłaczając chmurną czarnych myśli
jednak nad czarne chmury promyk słońca padł nadzieja
podała dłoń
jakaż ulga spłynęła
z wytchnieniem dobra wiadomość zagościła
objęła i przytuliła drżące dłonie
serce uspokoiła łzy otarła
jesteś nadziei podobna
kiedy ktoś
wygląda twojego wsparcia
poczucie ulgi
to balsam kojący
ciało i duszę

serce kołata
Barbara Pawlik
Odsłon: 773